lunes, 25 de agosto de 2014

La Isla de Gaia: Proyecto Neminis Terra

Hola a todos y a todas!

Esta entrada se la quiero dedicar a un nuevo proyecto que muchos miembros de la comunidad Blogger nos estamos empeñando en llevar adelante...

No hace mucho, mi querida Emily me metió en este mundillo, que no ha dejado de sorprenderme, como premio por haber participado en uno de los concursos que ella organizaba en su precioso y maravilloso blog. Una vez que exploré un poco esta comunidad, me di cuenta de que hay muchos blogs realmente buenos que están ignorados o apartados, e incluso menospreciados. El proyecto Neminis Terra pretende precisamente reivindicar estos blogs, para que la buena escritura no sea ignorada, y también para dar a conocer otros blogs pequeños o que acaban de empezar (como es mi caso). En resumen, reinvindicar los orígenes de la comunidad blogger y ayudar a que la calidad sea apreciada.

El proyecto consiste en que todos y cada uno de los participante cree un mundo propio, un espacio único, y con él una historia fantástica, para que todos formemos después un Universo común, por decirlo de alguna manera. Es por esta razón por la que el proyecto se ha denominado "Neminis Terra", es decir, Tierra de Nadie. 

Todos estamos trabajando mucho para tener todo listo para el primero de Septiembre, que será cuando se empiecen a publicar los relatos. Yo, por mi parte, estoy inmersa en la escritura de mi relato, titulado "La Isla de Gaia", que espero que os guste y que no quede muy mal comparado con la gran calidad del resto de los participantes en el proyecto.

Una mención especial para todos mis compañeros, aunque casi me explote el móvil por sus cientos de mensajes al día en el grupo del whats'app, y también a los que están trabajando duramente para darle publicidad al proyecto y dejando el espacio "Reivindicando a Blogger" de lo más bonito. Muchas gracias por haberme invitado a participar en esta preciosa iniciativa que espero (y lo creo) logre todos los propósitos deseados.

¡VIVA NEMINIS TERRA!

sábado, 16 de agosto de 2014

Tenebrae.

Se tivera que resumir nunha palabra os tropezos do camiño na miña vida sería "Decepción".
Sí, Decepción. Unha detrás de outra. E no fondo sei que a culpa é miña, porque hai algo que non está ben en min, algo que asusta, algo roto. 

Cada vez que o meu corazón sinte o calor doutra presencia, cada vez que me ilusiono porque o entendemento ca outra parte chega a ser perfecto, aparece a Nada.
De súpeto, sen avisar, todo cae ao meu redor. Dun día para outro, a outra parte esfúmase pensando que os danos non existen, que as feridas son meras ilusións.

E quedo ante o Universo como unha simple iñorante.
E, ante o Universo, afúndome sen remedio nas profundas e oscuras tebras desa outra parte de min.